آنچه در رابطه با معماری 32 بیتی و 64 بیتی در نظر گرفته می شود مباحث مربوط به ریز پردازنده تا حافظه و سیستم عامل است. در معماری رایانه به اعداد صحیح 32 بیتی، آدرس های حافظه یا واحدهای داده که در نهایت 32 بیت عرض دارند، 32 بیتی گفته می شود. همچنین به نسلی از رایانه گفته می شود که دارای پردازنده 32 بیتی هستند. در نتیجه یک پردازنده با آدرس حافظه 32 بیتی می تواند به 4 گیگا بایت حافظه دسترسی پیدا کند. همینطور به اعداد صحیح 64 بیتی، آدرس حافظه و یا واحدهای داده که در نهایت 64 بیت عرض دارند 64 بیتی گفته می شود.
در معماری 32 بیتی نسبت به 64 بیتی می توان حجم کمتری از اطلاعات را آدرس دهی کرد و این منجر به کاهش ظرفیت پردازش اطلاعات می شود.
اما یکی از معایب 64 بیتی نسبت به 32 بیتی این است که داده یکسان فضای بیشتری در حافظه اشغال می کند.
و این باعث می شود حافظه بیشتری برای پردازش داده نیاز باشد.
با معماری 64 بیتی سقف حافظه به 64qacl_2 افزایش پیدا می کند، که در مقایسه با 32 بیتی بسیار چشمگیرتر است.
البته در حال حاضر پردازنده های 64 بیتی افزایش بیشتری نسبت به 32 بیتی پیدا کرده اند.
به پردازنده های 32 بیتی X86 و به 64 بیتی X64 نیز گفته می شود.
