پارتیشن بندی به بیانی ساده، عبارت است از تقسیم کردن فضای هارد دیسک به دو یا چند قسمت، طوری که هر یک از این قسمت ها از دید ویندوز، مانند یک هارد دیسک مستقل عمل کنند. امروزه به دلیل بالا بودن ظرفیت هارد دیسک ها، پارتیشن بندی امری تقریبا ضروری است، زیرا سازماندهی و مدیریت اطلاعات چند دیسک کوچک، راحت تر از یک دیسک بزرگ می باشد.
به کل فضای یک دیسک سخت، دیسک فیزیکی گفته می شود. پارتیشن بندی، دیسک سخت را به لحاظ منطقی، به قسمت هایی با اندازه های دلخواه تقسیم می کند که به هر یک از آن ها پارتیشن (Partition) یا درایو (دیسک منطقی) می گویند. با نحوه پارتیشن بندی دیسک سخت، در سیستم عامل پیشرفته آشنا خواهید شد.
برای نام گذاری هر درایو، یک حرف انگلیسی به آن اختصاص می دهند. حرف A و B برای فلاپی درایو در نظر گرفته شده که در سیستم های امروزی کاربرد کمتری دارند. درایوهای دیسک سخت، معمولا با حرف C به بعد شروع می شوند (: E:،D:،C و ...). همچنین حرف بعد از آخرین نام درایو دیسک سخت، برای درایو CD، DVD و حافظه فلش در نظر گرفته می شود.
پارتیشن بندی علاوه بر این که امکان استفاده ساده تر از دیسک سخت را فراهم می کند، به دسته بندی و طبقه بندی برنامه ها و فایل های کاربر نیز بسیار کمک می نماید، به طوری که می توان هر پارتیشن را برای کاربرد خاصی در نظر گرفت و از آن استفاده نمود.
