ویندوز به شما امکان می‌دهد آیکون‌هایی ایجاد کنید که به برنامه‌ها یا فایل‌های دیگر اشاره می‌کنند – اینها نامیده می‌شوند
shortcuts
. میانبرها اغلب روی دسکتاپ شما یا در پوشه هایی که اغلب استفاده می کنید ظاهر می شوند. می توانید میانبرهایی ایجاد کنید و آنها را در هر کجا که برای شما منطقی است قرار دهید.
ممکن است تعجب کنید که چرا باید از یک میانبر استفاده کنید. پاسخ این است که شما می توانید چندین نمونه از یک برنامه را بدون اشغال فضای دیسک زیاد داشته باشید. به عنوان مثال، ممکن است بخواهید بتوانید از دسکتاپ و همچنین از چندین پوشه دیگر در درایوهای مختلف سیستم خود به برنامه حسابداری خود دسترسی داشته باشید. به جای کپی کردن برنامه های جداگانه، از میانبرها استفاده می کنید. اینها به‌عنوان نمادهایی ظاهر می‌شوند که به شما امکان دسترسی به برنامه را می‌دهند، اما همگی به یک کپی از برنامه اشاره می‌کنند—چند کپی از خود برنامه لازم نیست.
شما می توانید به راحتی میانبر را شناسایی کنید زیرا نماد آن حاوی یک فلش کوچک در گوشه سمت چپ پایین نماد است. به عنوان مثال، در اینجا دو نماد وجود دارد که هر کدام برای یک برنامه هستند. یکی از آیکون ها مربوط به خود برنامه است (فلش را شامل نمی شود) و دیگری میانبر برنامه (شامل فلش است). به جز فلش، هر دو نماد یکسان به نظر می رسند. (شکل 1 را ببینید.)
شکل 1. یک میانبر به دلیل فلش موجود در نماد به راحتی قابل شناسایی است.
برای استفاده از میانبر، کافیست روی آن دوبار کلیک کنید. ویندوز متوجه می شود که شما در حال باز کردن یک میانبر هستید و می خواهید به برنامه یا فایلی که میانبر به آن اشاره دارد دسترسی داشته باشید. اگر روی میانبر یک برنامه دوبار کلیک کنید، ویندوز برنامه ای را که میانبر به آن اشاره دارد، راه اندازی می کند.
اگر روی میانبر یک فایل سند (فایلی که توسط یک برنامه استفاده می شود) دوبار کلیک کنید، ویندوز برنامه ای را که از آن فایل استفاده می کند راه اندازی می کند و فایل را در برنامه بارگذاری می کند. این می تواند واقعا مفید باشد. به عنوان مثال، بگویید که در حال کار بر روی بودجه شرکت برای سال آینده هستید و تمام کارهای خود را در یک برنامه صفحه گسترده انجام داده اید. شما فقط باید یک میانبر برای فایل صفحه گسترده خود ایجاد کنید، نه خود برنامه صفحه گسترده. وقتی روی میانبر دوبار کلیک می کنید، برنامه صفحه گسترده شروع می شود و فایل صفحه گسترده باز می شود. به این ترتیب استفاده از میانبر جایگزین چندین مرحله طولانی تر می شود و می تواند در وقت شما صرفه جویی کند.
کپی کردن یک میانبر از یک مکان به مکان دیگر آسان است—ویندوز آن را فقط به عنوان یک فایل دیگر در نظر می گیرد. (از نظر فنی یک فایل است.) اما به خاطر داشته باشید که اگر میانبر را در مکان دیگری کپی کنید که به هر چیزی که میانبر به آن اشاره می کند دسترسی ندارد، میانبر در آن مکان دیگر کار نخواهد کرد. به عنوان مثال، اگر یک میانبر را از سیستم دسکتاپ خود به یک سیستم لپ تاپ کپی کنید، احتمال اینکه میانبر کار نکند بسیار خوب است. چرا؟ زیرا احتمالاً به چیزی در سیستم دسکتاپ شما اشاره می کند که در لپ تاپ شما وجود ندارد.
