وقتی از VLOOKUP برای برگرداندن یک مقدار از جدول داده استفاده می‌کنید، تابع تفاوتی بین مقادیر خالی و صفر در آنچه برمی‌گرداند نمی‌کند. اگر مقدار منبع صفر باشد، VLOOKUP 0 را برمی‌گرداند. به همین ترتیب، اگر منبع خالی باشد، VLOOKUP همچنان مقدار 0 را برمی‌گرداند. برای برخی از اهداف، ممکن است این کار انجام نشود—شما باید بدانید که آیا سلول مورد جستجو خالی است یا خیر. اگر واقعاً حاوی 0 باشد.
راه حل های مختلفی وجود دارد که می توان آن را دنبال کرد. یک راه حل به این واقعیت متکی است که حتی اگر VLOOKUP 0 را برمی گرداند، طول سلول منبع را به درستی گزارش می دهد. بنابراین، اگر از تابع LEN بر روی آنچه برگردانده شده است استفاده کنید، اگر سلول منبع خالی باشد، تابع LEN 0 را برمی گرداند، اما اگر منبع حاوی 0 باشد، LEN 1 را برمی گرداند (مقدار 0 طول 1 کاراکتر دارد). این به این معنی است که می توانید از فرمول زیر به جای VLOOKUP استاندارد استفاده کنید:
=IF(LEN(VLOOKUP(B1,D:E,2,0))=0,"",VLOOKUP(B1,D:E,2,0))
در این حالت اگر طول چیزی که VLOOKUP برمی گرداند 0 باشد، فرمول یک خالی برمی گرداند. فقط اگر طول 0 نباشد، نتیجه VLOOKUP برگردانده می شود.
تغییرات دیگری نیز در همین مفهوم وجود دارد که هر کدام ویژگی متفاوتی از داده‌های مورد ارجاع را آزمایش می‌کنند و سپس تصمیم می‌گیرند که آیا واقعاً آن داده‌ها را جستجو کنند یا خیر. (همانطور که می توانید حدس بزنید، تنوعی که برای نیازهای خود ایجاد می کنید به "ویژگی های مختلف داده های ارجاع شده" بستگی دارد.)
برای مثال، یک تغییر وجود دارد که مستقیماً آزمایش می کند که آیا منبع خالی است یا خیر:
=IF(VLOOKUP(B1,D:E,2)="","",VLOOKUP(B1,D:E,2))
این فرمول همچنین می تواند برای بررسی سلول منبع برای شرایط متعدد تغییر یابد. به عنوان مثال، اگر منبع خالی باشد یا اگر منبع دارای مقدار خطا باشد (مانند #N/A)، این تغییر یک خالی برمی‌گرداند:
=IFERROR(TRIM(VLOOKUP(B1,H:H,1,FALSE)),"")
