Don در حال کار با اسنادی است که دارای دو ستون و سپس یک بخش از یک ستون و سپس یک بخش بزرگتر از سه ستون هستند. در بخش سه ستونی، دان تعجب می کند که چگونه می تواند طول سه ستون را با یکدیگر برابر کند.
این مفهوم که طول ستون ها (یا به طور دقیق تر، عمق ستون ها ) را با یکدیگر یکسان می کند، تعادل نامیده می شود . عمق ستون متوازن ظاهر دلپذیرتری را در صفحه چاپ شده ایجاد می کند، اما می تواند پیچیده تر از آن چیزی باشد که انتظار می رود. بزرگترین عارضه محاسبه فضای عمودی مورد نیاز برای ستون ها است. دلیل آن این است که فضای عمودی تحت تأثیر تنظیماتی مانند فاصله خطوط، فاصله پاراگراف (قبل و بعد) و اندازه فونت استفاده شده قرار می گیرد. همچنین بر جریان عمودی متن (از ستونی به ستون دیگر) مواردی مانند تنظیمات پاراگراف "keep together" و "keep with" و همچنین وجود اشیایی در ستون ها (گرافیک یا کادرهای متنی) وجود دارد که متن باید در اطراف آنها جریان داشته باشد. .
از آنجایی که این جریان متن در میان ستون‌ها می‌تواند تحت‌تاثیر چیزهای مختلف قرار گیرد، بهتر است به خود Word اجازه دهیم تعادل را انجام دهد. ساده ترین راه برای وادار کردن Word به گرفتن "تصمیمات سخت" این است که به سادگی یک بخش متوالی بعد از متن در ستون سوم قرار دهید. این مراحل را دنبال کنید:
- نقطه درج را در انتهای متن در ستون سوم قرار دهید.
- برگه صفحه‌بندی (Layout در نسخه‌های بعدی Word) روبان را نمایش دهید.
- روی فلش کشویی در سمت راست ابزار Breaks کلیک کنید. Word تعدادی از انواع وقفه هایی را که می توانید وارد کنید نمایش می دهد.
- گزینه Continuous را انتخاب کنید. Word شکست بخش را درج می کند.
همین است؛ Word تمام تلاش خود را می کند تا عمق هر یک از سه ستون را متعادل کند. اگر بعداً متن را اضافه کنید، متن را حذف کنید یا قالب بندی را در سه ستون تغییر دهید، Word یک بار دیگر به طور خودکار سعی می کند ستون ها را متعادل کند.
لازم به ذکر است که بالانس ستون در Word به اندازه نرم افزارهای تخصصی صفحه آرایی مانند InDesign دقیق نیست. در چنین نرم‌افزاری، متعادل‌سازی با افزودن فاصله‌های بسیار کوچک بین هر خط در یک ستون انجام می‌شود، در حالی که در Word، تعادل در طبیعت «خشن‌تر» است. با این حال، برای بیشتر مقاصد غیر از حروفچینی یا انتشار حرفه ای، رویکرد Word رضایت بخش خواهد بود.
