میچل اسناد طولانی را با سرفصل می نویسد و برای حفظ جایگاه خود به صفحه ناوبری تکیه می کند، اما فونت برای چشمان پیرش بسیار کوچک است. میچل معتقد است که سبک Document Map قرار است فونت را کنترل کند، اما تغییرات در استایل در قسمت Navigation نمایش داده نمی شود.
سبک Document Map مصنوع از نسخه های بسیار قبلی Word است. Document Map پیش‌روی پنجره ناوبری بود و تا ورد 2007 در دسترس بود. با حذف صفحه پیمایش از Word 2010 حذف شد. با این حال، سبک Document Map باقی مانده است، و اگر تغییراتی در آن سبک ایجاد کنید و سند خود را در Word 2003 یا نسخه قدیمی‌تر باز کنید، تنظیمات سبک بر آنچه در نقشه سند می‌بینید تأثیر می‌گذارد.
پس با پنجره ناوبری چه باید کرد؟ آنچه در آنجا می‌بینید – یا به‌طور دقیق‌تر، نحوه دیدن آنچه در آنجا می‌بینید – توسط ویندوز کنترل می‌شود، نه توسط Word. در صورت تمایل می توانید تغییراتی در تنظیمات نمایش ویندوز (به ویژه آنهایی که فونت های استفاده شده در منوها و نوارها را کنترل می کنند) ایجاد کنید، اما این از حوصله این نکته خارج است. همچنین می توانید به دنبال برنامه های شخص ثالثی بگردید که به شما امکان می دهند اندازه قسمت های مختلف صفحه نمایش خود را تنظیم کنید یا اندازه فونت عناصر مختلف صفحه را تنظیم کنید.
در خود Word، بهترین گزینه ممکن است این باشد که از پنجره ناوبری رها شوید و در عوض از نمای Outline استفاده کنید. (این در واقع منطقی است - اگر نمی توانید آنچه را در صفحه پیمایش است بخوانید، به هر حال به سرعت غیرقابل استفاده می شود.) نمای Outline همان داده هایی را روی صفحه نمایش می دهد که در صفحه ناوبری (عنوان های سند) می بینید. اما شما کنترل بیشتری روی اندازه و ظاهر آن داده ها دارید.Word جابجایی بین نمای Outline و هر نمای دیگری را که می خواهید بسیار آسان می کند.
