وقتی دو سند را با درج یک سند در سند دیگر ادغام می‌کنید، سند دوم در سند اول قرار می‌گیرد و اکثر گزینه‌های قالب‌بندی در سند اول، قالب‌بندی را در سند دوم لغو می‌کنند. اگر در مورد آن فکر کنید، این منطقی است - بالاخره، شما دارید به سند اول اضافه می کنید. برای مثال، منطقی است که حواشی برای سند یکسان باقی بماند، و نه مانند آنچه برای سند دوم بود.
این یک داستان مشابه با سبک‌ها است - اگر هر دو سند از سبک‌هایی با نام‌های یکسان استفاده می‌کنند، آنگاه درج سند دوم در سند اول باعث می‌شود Word از ویژگی‌های سبک سند اول استفاده کند و ویژگی‌های سند دوم را نادیده بگیرد. به عنوان مثال، اگر اولین سند دارای سبک Normal باشد که 12 نقطه تعریف شده است. نوع، و سند دوم دارای سبک Normal است که به صورت 10 pt تعریف شده است. تایپ کنید، سپس درج سند دوم در سند اول باعث می‌شود که تمام پاراگراف‌های دارای قالب عادی از سند دوم ویژگی‌های سبک عادی را در سند اول اتخاذ کنند. نتیجه این است که تمام متن درج شده اکنون 12 نقطه است. نوع
تنها راه برای جلوگیری از انطباق سبک‌ها در سند دوم با قالب‌بندی سبک در سند اول این است که مطمئن شوید سند دوم از نام‌های سبکی که در سند اول وجود دارد استفاده نمی‌کند. به عنوان مثال، می توانید از طریق سند دوم (قبل از ادغام) بروید و سبک های استفاده شده در سند را تغییر نام دهید. مطمئن شوید که از نام هایی استفاده می کنید که می دانید در سند اول وجود ندارند. سپس، هنگامی که ادغام را انجام می دهید، Word سبک های جدید و تغییر نام یافته را به سند اول اضافه می کند. این کار را به طور خودکار انجام می دهد زیرا تشخیص می دهد که سبک ها در سند اول وجود ندارند.
